13 Juli 2017, de dag waarop ik te horen kreeg dat ik ben geslaagd. Bachelor in de pocket. Een leven lang in de schoolbank gezeten, wachtend om te beginnen met werken. Dat is ondertussen al bijna 3,5 jaar geleden. Ik ben al bijna net zo lang klaar met studeren, als dat ik op de NHL Hogeschool heb rondgewandeld. Gekke gedachte is dat. De afgelopen jaren ben ik veel praktischer geweest en moest ik daadwerkelijk dingen doen. Leren werd werken. Studiefinanciering werd salaris.
Een ongeleid projectiel
Tijdens mijn studie heb ik geleerd om zelf onderwerpen uit te zoeken, om daar vervolgens een toepassing voor te bedenken. Heerlijk was dat. Er waren docenten om me te begeleiden, mee te sparren en mij te adviseren. Na mijn studie ben ik op dezelfde manier doorgegaan. Ik focus me op een onderwerp, bijt me erin vast en laat niet meer los. Weinig feedback, geen sturing. Een ongeleid projectiel met een papiertje.
Met die laatste zin vat ik het jaar 2020 ook samen voor mezelf. Het is al lang geleden dat ik enige sturing heb meegekregen, terwijl het belangrijk is om te blijven leren. Ik wil weer nieuwe dingen leren, dus ga ik dat doen. Zodoende kwam ik onlangs in aanraking met het Textpert Traject van Rachel Felix. Écht leren ondernemen en schrijven tegelijk. Dat lijkt mij wel wat.
Altijd blijven leren
In februari en maart 2021 ga ik dan ook meedoen aan dit traject. Acht weken lang sparren, schrijven, feedback krijgen, feedback geven, huiswerk maken en bovenal veel leren. Echt zin in. Een frisse blik op mijn werkzaamheden en zelf nieuwe inzichten opdoen. Hoop ik dan, maar daar ga ik wel vanuit.
Stilzitten en nietsdoen is sowieso niet aan mij besteed. Aftellen tot kerst doe ik niet aan. Liever tel ik nog iets langer door tot het februari is. Voor mij een tijd van samenkomen. Niet om te eten, maar om te ontwikkelen. Nog 69 nachtjes. Tot die tijd help ik je graag verder met één van mijn diensten.
Recente reacties